Мирбек Атабеков – Унута албайм

Атынды угуп калсам капыстан
Алоолоп күйүп-жанам унчукпастан
Унут деп өзүмдү-өзүм алдасам да
Ичимен берилип улутунам
Көрө албас сөздөргө азгырылдым
Мен жүрөм жообун таппай жазыгымдын
Таң калам жоругуна ашыгымдын
Ишенип-ишене албай о-о-оу

Азыр деле жашайсың
Жүрөгүмдөн өчүрө албайм
Ак сүйүүмдү башка жанга көчүрөө албайм
Унуталбайм барыбир сени

Күч бары тыйып койоор сүйгөн жанды
Сен мага ишенбедиң айла барбы?
Канчалык мен өзүмдү-өзүм сооротсом да
Жүрөктүн буйругуна арга барбы?
Таттуу тилек-максаттар кайда калды?
Кол жеткиз көк мелжиген жайда калды
Курманы болбойлу айың кептин
Өчпөгөн үмүт калды эй-э

Азыр деле жашайсың
Жүрөгүмдөн өчүрө албайм
Ак сүйүүмдү башка жанга көчүрөө албайм
Унуталбайм баарыбир сени

Азыр деле жашайсың
Жүрөгүмдөн өчүрө албайм
Ак сүйүүмдү башка жанга көчүрөө албайм
Унуталбайм барыбир сени