Мирбек Атабеков – Жолуктуң Неге

Күйдүрүп гана, жан дүйнөнү козгоп
Жолуктуң неге?
Сүйдүрүп гана, сезимдерди толгоп
Азгырдың беле?
Кызыгып, көңүл бөлсөң мага
Жаңылдым дебе
Мен эңсеген тагдырым сенде
Сүйдүрүп, сүйдүрүп тузагыңа саласың
Түшүнбөй эле
Сыздатып гана ойдо жок койгон талабың
Бүтчүдөй беле?
Өзүң деги-деги не болдуң?
Сенсиз күндөрүм эми гана
Туйлаттың гана сен неге сүйгөн жанды табышмагыңа
Ээй көл үстүндө нурдай себелеп
Сенин сүйүң мага келе элек
Кол кармашып дайым экөөбүз
Жүрөлүчү жаным эрте эле
Үмүтүң гана көрбөгөн өчпөгөн шамың
Тамыздың беле?
Жүрөктүн гана дегдеген жай алдырчу
Дарысы сенде
Булуккан жабыркаган жанга бир жок дегенде
Жолукпастан алыссың неге
Сүйдүрүп сүйдүрүп тузагыңа саласың тшүнбөй эле
Сыздатып гана ойдо жок койгон талабың бүтчүдөй беле
Өзүң деги деги не болдуң
Сенсиз күндөрүм эми гана
Туйлаттың гана сен неге сүйгөн жанды табышмагыңа
Көл үстүндө нурдай себелеп
Сенин сүйүң мага келе элек
Кол кармашып дайым экөөбүз
Жүрөлүчү жаным эрте эле
Көл үстүндө нурдай себелеп
Кол кармашып дайым ээкөбүз
Жүрөлүчү жаным эрте эле